De taalontwikkeling begint al bij de geboorte: het praten tegen baby’s in allerlei toonaarden, gevuld met allerlei gevoelens, zorgt dat ze taal associëren met iets prettigs, in contact zijn. De woorden die we gebruiken hebben eerst nog geen cognitieve betekenis voor een kind, maar wel een gevoelsbetekenis.
Bij peuters benoemen we wat we doen. We ondersteunen liedjes en verhalen met gebaren en mimiek. Onze lichaamstaal sluit dus aan op wat we zeggen. Dat zorgt voor duidelijkheid. Voorlees- en prentenboekjes zijn ook een belangrijke ondersteuning, samen met rollenspelletjes.
Belangrijk is dat het kind taal associeert met positieve aandacht. We zorgen dat datgene wat we zeggen de aandacht trekt van het kind, omdat het de moeite waard is om naar te luisteren, qua toon en/of inhoud.
De meeste kindercentra van TIKO zijn in Fryslân gevestigd. Daar vinden wij het belangrijk om zowel de Nederlandse als de Friese taal actief als voertaal aan te bieden in onze kindercentra. In Fryslân heeft iedereen met minstens twee talen te maken: het Nederlands en het Fries. Jonge kinderen komen via ouders, broertjes en zusjes, vriendjes en vriendinnetjes met deze talen, en misschien met nog meer talen, in aanraking.
Binnen onze organisatie werken zowel Nederlands- als Friestalige pedagogisch medewerksters. Wij vinden een open en laagdrempelige communicatie met onze ouders/ verzorgers belangrijk en spreken hen daarom zo veel mogelijk in de gewenste voertaal (Nederlands of Fries) aan.
Door het aanbieden van zowel het Nederlands als het Fries in onze kindercentra komen kinderen al vroeg met beide talen in aanraking. Zo leren zo dat de beide talen gelijk zijn en naast elkaar bestaan.
De taalûntwikkeling set al útein by de berte: it praten tsjin poppen op ferskate toanen, folle mei allegearre gefoelens, soarget dat sy taal assosjearje mei wat nofliks, it yn kontakt wêzen. De wurden dy’t wy brûke, hawwe earst noch gjin kognitive betsjutting foar in bern, mar wol in gefoelsbetsjutting.
By pjutten beneame wy wat wy dogge. Wy stypje ferskes en ferhalen mei gebearten en mimyk. Us lichemstaal slút dus oan op wat wy sizze. Dat soarget foar dúdlikheid. Foarlês- en printeboekjes en rollespultsjes binne ek in belangrike stipe.
Belangryk is dat it bern taal assosjearret mei positive oandacht. Wy soargje dat itjinge dat wy sizze de oandacht fan it bern lûkt, om’t it de muoite wurdich is om nei te harkjen, kwa toan en/of ynhâld.
De bernesintra fan TIKO binne yn Fryslân fêstige. Dêrom fine wy it belangryk om sawol de Nederlânske as de Fryske taal aktyf as fiertaal oan te bieden yn ús bernesintra.
Yn Fryslân hat elkenien mei op syn minst twa talen te meitsjen: it Nederlânsk en it Frysk. Jonge bern komme troch harren âlders, bruorkes en suskes, freontsjes en freondintsjes mei dy talen, en miskien noch mei mear talen, yn oanrekking.
fieren fan (groeps- en yndividuele) petearkes yn it Frysk;
Troch it oanbieden fan sawol it Nederlânsk as it Frysk yn ús bernesintra komme bern al betiid mei beide talen yn oanrekking. Sa leare sy dat de beide talen gelyk binne en neistinoar besteane.
